Sandalın ortasından

Hey gidi koca deniz! Sen, lacivert gözlü, şişik dalgalı, asabi, vurdum duymaz, yalnız ve kalabalık. Çoğu zaman öfkeli ve karanlık. Bazen dumanlı ve gri. Nasıl bilmiyorum ama hep yumuşak. Sen ki besleyen, merhamet eden, okşayan, sıcak tutan ama yalnız ama sessiz çoğu zaman... Biliyorum hep elinin üstünde tutuyorsun, okşuyorsun dalgalarınla... Çok seviyorsun ve
KORKUYORUM
İçine sokmandan... Büyüklüğünü göstermek istemenden ve içindekilere şahit ettirmenden.
Ve yalnızlığımdan sana kapılmaktan.
Bazen olmak istiyor insan, bir ufak balık... İçinde olmak, dolaşmak umarsızca.
Yalnızlığım şahit bir tek sana. Gözlerim ıslak bir tek senin gibi.
Ya merhamet ¿ Onu denize (Sana) göndermişim vaktiyle ver artık geri..
Belki içindekiler içimde olanlardı kim bilir...
Hey gidi koca deniz. Aşık ettin, terk ettin sensizliği senle yaşattın. Ne bir kimse var nede senden başkası. Ne sana kavuşabiliyorum ne de öbür dünyaya.Şimdi bir sandalla senin ortanda. Kör düğüm yine bak bu kafiyeli dünya...

Paçavra gibi savursanda
Bir kaç kelime adın

Hey gidi koca deniz
Sen bana değil!
Ben sana aldandım...