( Ay'ın iki yüzü )

Büyük Dünyanızdan ayrılıp bu gece o kocaman yürekli Ay'a bakıyorum.
Çok güzel... Kesinlikle çok ama çok güzel...
Evren'de bukadar yakın olup, iki yüzlülüğünü göremeyeceğiniz nadir yaradılmışlardan...
Bu güzellikle geçen 4,5 milyar yıl... Ve yakın, "parlak" ve muhteşem.
Nedendir bilinmez çok yakın hissediyorum kendime. O da sadık bir asker gibi.
Kocaman dünyanızın askeri.
İnsanoğlu, Ay'ın asla diğer yüzünü göremedi kendi dünyasından.
O da asla sırtını dönmedi.

Sırf buna bile kadeh kaldırılır.

Dikkat ettimde, güldüğün kadar gülüyor, ışığın kadar parlıyor, belki de sevdiğin kadar seviyordur.
Belki de bir süvari bir süvariyi sevmeli.
Yakın ve ulaşılmaz... Ben gibi...Bendeki sen gibi...
Hemen hemen her akşam görebilirsin! Ama ulaşılmaz...
384.000 km uzak
Ama sihir gibi
Sanırım dokunmadan sevmek gerek...
Hadi ama saçmalamıyorum, siz değilmisiniz en sevdiklerinize ay yüzlü diyen ?
Ben o yüzdeki ay'ı seviyorum.
Bu arada ufak bir sır...
Her akşam bulutların arkasına gizlensede,
Onu görmek için, her akşam bulutların üstünde geziyorum.
Birde böyle yapıyor işte... sarhoş ettiriyor.
Boş boğazlılık yapmayacağım daha fazla...
Biliyorum şuan o da bana bakıyor.

Ve dediki tüm masumiyetiyle,
Ay gitsinki güneş doğsun...
Zerafete bakarmısınız. Ona hergün sırtımızı dönüp güneşe kavuşuyoruz ve o...
Benim gibi milyarlarca yıldır bekliyor.
Bir kez dahi sırtını dönmeden. Sahi ya siz hiç Ay'ın öteki yüzünü gördünüzmü ?
Bazen güneşe kavuşmak için karanlıkta bırakırız sevdiklerimizi...
Düzeltiyorum "Bizi sevenleri"
Güneş gitsinki Ay'ı göreyim.
Sizin güneşiniz benim karanlığımda Ay taşı bile etmez.