Özlem İçinde Özlem...

Özledim,
Boyalı kapıları,
Buzlu camlarıyla,
doğduğum o virane evi.
Kapı kirişlerini,
Yerdeki döşemeleri,
Duvardaki sıva çatlaklarını özledim.
Bir de çiçeklerin eski rengini…
Belki inanmayacaksın ama
Ben o eski güneşi özledim odamın içine süzülen.
Sevmediğim dantelleri,
Hatta o dantelli yastıkları .
Evdeki divanı,
Altındaki delikli sepeti
Ve yakaladığımda içine sakladığım yavru kediyi.
Geçmişteki serçeleri özledim,
Esen rüzgarı , o rüzgarda hışırdayan yapraklarıyla
Ninni söyleyen ağaçları .
Susadığımda ağzımı dayayıp kana kana su içtiğim musluğu özledim
Bir de
Öptüğümde
bana tüm bu mutlulukları anımsatan
Dudaklarını …

Bu gece de "de ayrı" bin kez öldüm.

Ölüm ne güzel lan...
Bir kere ölüyorsun...

Toprak ol, üstüme örtsünler seni...
Bak o zaman ölmek ne güzel...

Kas gücünüz değil kalp gücünüz olsun!

Mezar taşın kadar ağır olsun kalbin ki...
Ağırlığıyla ezil...
Dedi şarapçı
Ve ekledi...
Umarım bir mezar taşın bile olmaz...